Spina bifida yaşam boyu engelliliğe yol açan ciddi bir sağlık sorunudur ve çocuklarda nöropatik mesane disfonksiyonunun en sık nedenidir. Tıp alanındaki son gelişmelerle, spina bifidalı çocukların yaşam beklentileri artmıştır. Ürolojik sorunlar ve tadavileri bu hastaların sağlığı ve yaşam kalitesini etkileyen faktörlerin en önemlilerindendir. Hastalığın doğal seyrinin anlaşılması ile bu hastalığın ürolojik komplikasyonlarının tedavisi için standartlar geliştirilebilir. Bu derlemede spina bifidalı çocukların güncel ürolojik yönetimi ve hastalığın doğal seyri sırasında yaşanan problemler anlatılmıştır.

Spina bifida is a serious health care problem with life long disabilities and it is also the most common cause of neuropathic bladder dysfunction in children. Upon recent developments in medical practice, the life expectancy of children with spina bifida increased. Urological management is one of the main issues in quality of life and health of these patients. With the understanding of natural course of the disease, we can set standards in the treatment of urological complications of the disease. This report summarizes the contemporary urological approach to the children with spina bifida and the problems in the natural course of the disease.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalısmamızın amacı neonatal sepsisin ileri çocukluk dönemindeki astım, alerjik rinit ve atopik dermatit gelisimi üzerine etkisini arastırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Neonatal dönemde sepsis tanısıyla, 2001-2003 yılları arasında yatırılan 126 çocuk alındı iki gruba ayrıldı.Yenidoğan döneminde sepsis geçiren çocuklar birinci grup oluşturdu. İknci grubu alerjik hastalık gelisiminde etkili olan genetic çevresel faktörlerin benzer olduğu kardeslerinden olusturuldu. İki grupta allerjik hastalık sıklığı açısından karsılastırıldı. Uluslararası Çocukluk Çağı Astım ve Alerji Çalısması (ISAAC) sorularının Türkçe modifikasyonu ailelerle yüz yüze görüsülerek uygulandı. Serum IgE düzeyi, tam kan, epidermal deri testi yapıldı.
BULGULAR: Birinci grubunda ortalama total IgE değerleri ve dermatophagoides pteronyssinus, dermatophagoides farinea alerjen duyarlılığı kontrol grubuna göre daha az sıklıkta saptandı (p<0.05). Birinci grupda astım ve astıma bağlı semptomlar kontrol grubuna göre daha az sıklıkta bulundu (p<0.05). Atopik dermatit ve alerjik rinit sıklığı açısından iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Erken hayatta sepsis geçiren çocukların kardeslerine göre erken
çocukluk döneminde ev tozu akar alerjen duyarlılığı ve astım gelisim sıklığı daha az
bulundu.

INTRODUCTION: We aimed to demonstrate the effect of neonatal sepsis on developing allergic diseases at later ages.
METHODS: Between 2001 and 2003, 126 children were included in the present study and were divided into two groups. Group one who have been hospitalized or have had sepsis in the neonatal period. Group two who were also chosen among group one's siblings as controls to minimize the effects of genetic and environmental factors. The prevalence of allergic diseases were compared between the two groups. The Turkish version of International Study of Asthma and Allergies in Children (ISAAC) questionnaires were utilized for each subject. The face-to-face methodology was used to complete all ISAAC questionnaires. Additionally, total blood count was studied for potential eosinophilia, total IgE levels were measured, and skin prick tests were performed for each subject.


RESULTS: Total IgE levels and sensitivity of dermatophagoides pteronyssinus, dermatophagoides farinea were significantly lower (p<0.05) in group one. The prevalence of allergic symptoms and asthma diagnosis were significantly less common (p<0.05) in group one. Interestingly, we found no significant difference in the prevalence of allergic rhinitis and atopic dermatitis between the two groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The present study highlighted that contact with severe infections such as sepsis in the neonatal period can be a cause of decreased sensitization environmental allergens and the prevalence of asthma in later childhood.

GİRİŞ ve AMAÇ: Araşırmanın amacı ergenlerin sağlıklı yaşam biçimi davranışları ile öz yeterlilikleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı olan çalışmanın örneklemini okul tipleri dikkate alınarak, 12 farklı lisenin birinci sınıf okuyan, tabakalı rasgele örnekleme yöntemi ile seçilen 1749 öğrenci oluşturmaktadır. Veri toplamada, 13-16 yaş grubundaki adölesanlar hakkında tanımlayıcı bilgiler içeren "Kişisel Bilgi Formu", Walker, Sechrist ve Pender tarafından (1987) geliştirilen "Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği" (SYBDÖ) ve Jeruselam ve Schawazzer (1979) tarafından geliştirilen "Genel Öz-yeterlilik Skalası (GÖS) kullanılmıştır. Bu çalışmadan elde edilen verilerin analizi Shapiro Wilk testi, Student t testi, ANOVA testi ve Tukey HSD testi ile yapılmıştır.
BULGULAR: Adölesanların SYBDÖ puan ortalaması 127,88 ± 21,16 ve orta düzeyde, GÖS puan ortalaması 31,53 ± 5,02 ve orta düzeyin üstünde, erkek öğrencilerin GÖS ve SYBDÖ puan ortalaması ise kız öğrencilere göre daha yüksektir. SYBDÖ puan ortalamaları ile GÖS puan ortalamalarının orta düzeyde ilişkili olduğu tespit edilmiştir (r=0,471) (p<0,001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Adölesan sağlıklı yaşam davranışı gerçekleştirmek için uygun becerilere sahip olmalıdır. Öz yeterlik bu becerilerin kazanılmasında önemli bir faktördür.

INTRODUCTION: Research aims to determine the relationship between healthy lifestyle behaviors and self sufficiency of adolescents.

METHODS: The Sample of descriptive study, 1749 students who are chosen by the method of stratified random sampling method and who are studying at first class at 12 different high schools constitutes by considering the type of high schools. “Personal Information Form” that includes identifying information about adolescents in the age group of 13-16 is applied, “Healthy Lifestyle Behaviors Scale” (HLBS) developed by Walker, Sechrist and Pender (1987) is applied, and “General Self Efficacy Scale (GSE)” developed by Jeruselam and Schawazzer (1979) are applied in collecting data. Analysis of data obtained from this study is made by Shapiro Wilk test, Student t test, ANOVA test and Tukey HSD test.
RESULTS: TThe HLBS average score of adolescents is 127,88±21,16 and at middle level. GSE average score is 31,53±5,02 and above the middle level. GSE and HLBS average score of male students are higher than average score female students. It was found that mean scores of HPLP scale were moderately correlated with GSE scale mean scores (r=0,471) (p<0,001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result, adolescents must have appropriate skills in order to perform healty lifestyle behaviours. Self efficacy is an important factor in the acquisition of these skills.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çocukluk çağında çinko eksikliği; öğrenme güçlüğü, konsantrasyon bozukluğu, gecikmiş kognitif gelişim ile ilişkiliyken, düşük B12 vitamini düzeyleri ise; duygu-durum ve davranış değişiklikleri ve bellek problemlerine yol açabilmektedir. Amacımız; çinko ve vitamin B12 eksikliklerinin, ülkemizde sık tanımlanan ve bir toplum problemi haline gelmekte olan özgül öğrenme güçlüğüne etkilerinin araştırılmasıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Mart 2014 - Aralık 2014 tarihleri arasında, Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji-Onkoloji E.A.H Nöroloji polikliniğine başvuran, özgül öğrenme güçlüğü tanısı almış olan, 4-18 yaş arasındaki 206 hasta ve pediatri polikliniğine başvuran, 4 -18 yaş arasındaki 206 sağlıklı kontrol olmak üzere toplam 412 gönüllü çalışmaya dahil edildi.
BULGULAR: 206 hastanın 136’sı (%66) erkek, 70’i (%34) kız; 206 kontrol grubunun 120’si (%58) erkek, 86’sı (%42) kızdı. Hasta ve kontrol gruplarının serum çinko düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanırken (p=0.00), B12 düzeyleri arasında anlamlı farklılık saptanmadı (p=0.12).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda; özgül öğrenme güçlüğü olan çocuklardaki çinko değerleri aynı yaş grubundaki normal çocuklarla karşılaştırıldığında anlamlı olarak düşük bulundu. Özgül öğrenme güçlüğünün çinko eksikliği ile ilişkisinin olduğu, fakat B12 eksikliği ile ilişkisinin olmadığı gösterildi. Sonuç olarak; bu çocuklara son derece kolay olan oral çinko takviyesi vermenin alternatif bir tedavi yaklaşımı olabileceği ortaya kondu.

INTRODUCTION: While zinc deficiency is related with learning disabilities, concentration impairment, delayed cognitive development; low vitamin B12 level is related with memory problems, mood and behavioral changes in childhood. Our aim is; to investigate the effects of zinc and vitamin B12 deficiencies to learning disabilities which are described more and getting a common problem in our country.
METHODS: This study was performed in 206 children, between the ages of 4 and 18, who had learning disabilities and referred to Ankara Children’s Hematology-Oncology Training and Research Hospital Neurology Clinic, and 206 healthy control, between the ages of 4 and 18, who referred to Pediatrics Clinic, in total 412 children, between March 2014 and December 2014.
RESULTS: In 206 children who have learning disabilities, 136 (66%) children were male and 70 (34%) were female. In control group, 120 (58%) patients were male, 86 (42%) patients were female. While, we determined a significant variety at blood serum zinc levels between learning disability and healthy control group (p=0.00), we didn’t determine a significant variety at vitamin B12 levels (p=0.12).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, when the zinc levels of children who have learning disabilities were compared with the zinc levels of same age group of normal children, it was found significantly low. The association between zinc deficiency and learning disabilities was shown, however we couldn’t find an association between vitamin B12 deficiency and learning disabilities. In conclusion, we exposed that giving oral zinc supplements to the children who have learning disabilities can be an alternative treatment.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma bir kamu hastanesinin çocuk polikliniğe başvuran 0-6 ay arası bebeğe sahip annelerin emzirme öz-yeterlilik durumlarını belirlemek ve ilişkili faktörlerin emzirme öz-yeterlilik ile ilişkisini incelemek amacıyla yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı ve ilişi arayıcı bir çalışmadır. Çalışma Konya ili bir kamu hastanesi çocuk polikliniğe başvuran 0-6 ay arası bebeğe sahip olan 107 annelerle yapıldı. Veriler anket formu ve emzirme öz-yeterlilik ölçeği (EÖYÖ) kullanılarak toplandı. Verilerin analizinde kruskal-wallis varyans analizi, mann whitney u testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), t testi ve spearman kolerasyon analizleri kullanıldı.
BULGULAR: Araştırmaya katılan annelerin yaş ortalamaları 26,40±4,77, %45,8’i lise ve üzeri mezun, %40,2’si 1 çocuğa sahip, %67’sinin çalışmadığı saptandı. EÖYÖ puan ortalaması lise ve üzeri mezun (62,77±8,02), çalışan (62,7±7,53), 3 çocuğa sahip (64,47±5,56) annelerde anlamlı sonuç olduğu görüldü (p<0,05). EÖYÖ puan ortalaması ile annelerin yaşı, gebelik sayısı ve bebeğin yaşı (hafta) arasında zayıf ve pozitif yönlü, doğum sayısı ve yaşayan çocuk arasında orta düzey ve pozitif yönlü ilişki olduğu saptandı (p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Emzirme öz-yeterlilik düzeylerinin annenin yaşı, eğitim durumu, çalışma durumu, gebelik sayısı, doğum sayısı, çocuk sayısı, yaşan çocuk sayısı ve bebeğin yaşından (hafta) etkilendiği belirlendi.

INTRODUCTION: This study was done in order to determine breastfeeding self-efficacy of the mothers to admit to the pediatric outpatient clinic of the public hospital and having the baby who is 0/6months and examine relation other factors with breastfeeding self-efficacy.
METHODS: This is a defining study. The study was done with 107 mothers to admit to the pediatric outpatient clinic of the public hospital in Konya and having the baby who is 0/6months. Results were got by using public surveys and breastfeeding self-efficacy scale. Kruskal-wallis variance analysis, mann whitney test, variance analysis being one side (ANOVA), t test and spearman correlation analyses were used in order to analyze the data.
RESULTS: It was established that the mothers participating in the research are 26,40+4,77 years old, %45,8 of them graduated from high school or university, %40,19 of them have one child and %67 of them don’t work. It was realized that there is an expressive result on the mothers being graduated from high school or over (62,77±8,02), working (62,7±7,53), having 3 children (64,47±5,56) when examining breastfeeding self-efficacy scale’s marking average (p<0,05). By using breastfeeding self-efficacy scale’s marking average, it was seen that there is a weak and positive relation between the age, number of the pregnancy of the mothers and the age of the baby and there is a middling and positive relation between mother’s number of the birth and the children being alive. (p<0,05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was determined that level of the breastfeeding self-efficacy can be affected by the age, education,working condition,number of the pregnancy and birth,number of the child and child being alive of the mother and age of the baby (week).

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma nekrotizan enterokolit tanısı ile izlenen olgularda hastalığın risk faktörleri, karakteristik özellikleri, klinik, laboratuvar bulguları ve mortalite oranının değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya 2010-2011 yıllarında kliniğimizde izlenen 488 hasta yenidoğan içinde nekrotizan enterokolit tanısı alan 37 bebek dahil edilmiştir.
BULGULAR: Nekrotizan enterokolit (NEK) sıklığı tüm yatan hasta populasyonunda %7,5 olarak bulundu. NEK olgularında ortalama gebelik yaşı, 27,5 ± 2,5 hafta, ortalama doğum ağırlığı, 1044 ± 485 gram idi ve NEK’li olguların %90’ı ˂ 1500gr ve 30 hafta altında doğmuştu. Yirmi dört olgu Evre 1; 13 olgu Evre 2-3 olarak sınıflandırıldı. Çok düşük doğum ağırlıklı bebeklerde Evre 2-3 NEK % 9,8 sıklıkla görüldü. Bebeklerin ortalama gebelik haftası, doğum ağırlığı, cinsiyet, doğum şekli, Apgar skorları, patent duktus arteriozus varlığı ve tedavisi, intrauterin büyüme kısıtlılığı, prematüre retinopatisi, respiratuvar distres sendromu, intrakranyal kanama varlığı ile NEK evreleri arasında fark bulunmadı. Evre 2-3 olgularının altısında gastrointestinal perforasyon gelişti. Evre 2-3 NEK olguları Evre 1 NEK olguları ile karşılaştırıldığında; trombosit ve hematokrit değerlerinin anlamlı olarak daha düşük (p<0,01 ve p=0,02), mortalitenin daha yüksek olduğu görüldü (p=0,02).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Nekrotizan enterokolit gelişen olgularda çok düşük doğum ağırlığı ve gebelik haftası olduğu ve anemi, lökopeni, lökositoz, trombositopeni ve CRP yüksekliği gibi laboratuvar bulgularının hastalığın ciddiyeti ile ilişkili olduğu gözlendi. İleri Evre, cerrahi gerektiren olgularda ve özellikle de küçük bebeklerde mortalite riski yüksektir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the risk factors, characteristic features, clinical and laboratory findings and mortality rates of necrotizing enterocolitis (NEC) patients.
METHODS: Thirty seven patients diagnosed with necrotizing enterocolitis among the 488 cases followed up in our clinic between 2010-2011 were included into study
RESULTS: The incidence of NEC was found as 7.5% among total patient population. Mean gestational age and birth weight of NEC patients were 27.5±2,5 weeks and 1044 ± 485 grams. Ninety percent of NEC patients were born under 1500 grams and 30 weeks. Stage 2-3 NEC was diagnosed in 9.8% of very low birth weight infants. The mean gestational age, birth weight, gender, delivery type, Apgar scores and the incidence of intrauterine growth restriction, diagnosis and/or treatment of patent ductus arteriosus, retinopathy of prematurity, respiratory distress syndrome, intracranial hemorrhage were similar between patients with different stages of NEC. Gastrointestinal perforation developed in six cases. Platelet count and hematocrit levels were lower (p˂0.01 and p: 0.02); mortality rate was higher (p: 0.02) in stage 2-3 patients when compared to stage 1 patients.
DISCUSSION AND CONCLUSION: NEK is more common in newborns with low birth weight and low gestational age. Severity of illness is closely associated with laboratory abnormalities as anemia, leucopenia, leukocytosis, thrombocytopenia and elevated CRP levels. Mortality risk is higher in smaller patients with advanced stages of the disease requiring surgery.

Gastrointestinal duplikasyonlar (GİD) çocuklarda nadir gözlenen konjenital anomalilerdir. Ağızdan anüse kadar tüm gastrointestinal sistem boyunca görülebilirler. Torakoabdominal varyantları ile ise oldukça nadir karşılaşılmaktadır. Bu çalışmada birbirinden farklı klinik tablolar ile başvuran iki torako-abdominal duplikasyon kisti (TADK) olgusunun sunulması amaçlanmıştır.

Gastrointestinal duplications (GID) are rare congenital anomalies in children. They may be localized throughout the entire gastrointestinal tract from mouth to anus. Thoracoabdominal variants are not usual in this clinical entity. In this study, two cases with thoracoabdominal duplication cysts are presented (TADC) with different clinical admissions.

İnvaziv mukormikozis nadir görülen ancak mortalitesi yüksek bir fungal infeksiyondur. Sıklıkla diabetik ketoasidozlu, hematolojik malignensili veya kök hücre transplantasyonu yapılan immun suprese hastalarda görülmektedir. Akut lenfoblastik lösemi tanılı üç yaşında erkek hastada indüksiyon kemoterapisi sırasında febril nötropeni, sağ yanakta şişlik ve damakta nekrotize alan gelişti. İntranazal biyopsi örneğinde mukor hifaları görüldü. Minör debritmanlar ve antifungal tedavi uygulandı ve tedavinin altıncı ayında aynı bölgede sağ maksiller kemikte yumuşama saptandı. Biyopsi örneğinde Candida tropicalis üredi ve kombine antifungal ilaçlar ile tedavi edildi.Kombine antifungal ile tedavi edildi. Bu vaka mukor enfeksiyonunun majör cerrahi yapılmadan minör debritmanlar ve antifungal ilaçlar ile başarılı bir şekilde tedavi edilebileceğini ve geniş spektrumlu ve etkin antifungal ilaçlara rağmen “breakthrough fungal enfeksiyonlar”ın da gözardı edilmemesi gerektiğini vurgulamak amacıyla sunuldu.

Invasive mucormycosis is a fungal infection that is rare but has a high mortality rate. It is often seen in immune supressed patients with diabetic ketoacidosis, hematologic malignancy, or those that undergo stem cell transplantation. During induction chemotherapy of a three year-old patient with acute lymphoblastic leukemia, febrile neutropenia, swelling of the right cheek, and necrotizing area of the palate were developed. Minor debridements and antifungal treatment was applied and in the sixth month of the treatment, in the same area, softening of the right maxillary bone was detected. In the biopsy sample, Candida tropicalis proliferated and was treated via combined antifungal medicines. This case is presented to emphasize the feasibility of mucor infection treatment via minor debridements and antifungal medicines without any need for major surgery and also to emphasize that breaktrough fungal infections should not be ignored in spite of the antifungal medicines that are effective and have broad-spectrum.

Pankreas heterotopisi (PH) pankreasın anatomik konumu dışında ektopik yerleşimi olarak tanımlanan bir doğumsal anomalidir. Sıklığı otopsilerde %0.2–15, laparotomilerde %1–2 olarak bildirilmektedir. Mide, duodenum ve jejunum en sık bildirilen yerleşim bölgeleridir. Semptomlar özellikle ileri yaşlarda, lokalizasyon yerine göre değişmektedir. Burada safralı kusma nedeniyle 10 günlükken yenidoğan yoğunbakım ünitesine yatırılan, 4460 g doğmuş term bir yenidoğan sunulmuştur.
Hastaneye yatırıldığında doğum ağırlığına göre %17 kilo kaybı, sarılık ve hipokloremik alkalozu olan bebeğin, üst gastrointestinal kontrast çalışmasında intestinal pasajda gecikme saptandı. Hastanın endoskopik incelemesinde duodenumun ikinci kısmına yerleşmiş, dantel görünümlü bir kitle görüldü ve cerrahi tedavi uygulandı. Kitlenin histopatolojik değerlendirilmesiyle PH tanısı konuldu.
Bu olgu nedeniyle safralı kusma ve beslenme intoleransı olan yenidoğanların ayırıcı tanısında, nadir görülmekle birlikte PH’nin akılda bulundurulması gerektiği vurgulanmak istenmiştir. Semptomatik olgularda cerrahi tedavi uygulanmalıdır.

Pancreatic heterotopia (PH) is a congenital abnormality defined by the presence of an ectopic pancreatic tissue outside the usual anatomic location of the pancreas. The frequency of the disorder is reported to be 0.2–15% in autopsies, 1–2% in laparotomies. The most common locations are the stomach, duodenum and jejunum. The symptoms develop as per the localization particularly in the elderly.
We presented a term neonate with a birth weight of 4460 g hospitalized due to bilious vomiting 10 days after birth. The neonate presented 17% of dehydration, jaundice, and hypochloremic alkalosis on admission. Upper gastrointestinal contrast study demonstrated delayed passage. A mass with lace appearance in the second part of the duodenum was observed by endoscopy and was surgically excised. The diagnosis of PH was made through histopathological analysis.
We want to highlight that although relatively rare, PH should be considered in the differential diagnosis of neonates with vomiting and feeding intolerance. The mass must be excised, if the symptoms develop.

Beyin sapı ve medulla spinalis tutulumu ve laktat yüksekliği ile seyreden lökoensefalopati (LBSL) ilk olarak 2003 yılında Van der Knaap tarafından tanımlanmıştır. Manyetik rezonans görütülemede serebral beyaz madde tutulumu ile birlikte, beyin sapı ve medulla spinalis traktuslarının tutulumu LBSL için tanı koydurucudur. Manyetik rezonans spektroskopide (MRS) laktat piki bildirilmiştir. Bu olgu sunumunda, MRS’de laktat piki göstermeyen, LBSL’in klinik ve radyolojik özellikleri tartışılmıştır.

Leukoencephalopathy with brain stem and spinal cord involvement and high lactate (LBSL) is a recently identified leukoencephalopathy, first described by Van der Knaap in 2003. The disease has distinct magnetic resonance imaging findings including cerebral white matter abnormalities and selective brain stem and spinal cord tract involvement. There are usually increased lactate levels on magnetic resonance spectroscopy (MRS) of the abnormal white matter. In this case report, we describe the clinical and radiological features of a patient with LBSL and normal lactate levels on MRS.